عاشقانه ها

یادم میاد حدود ۱۰ سال پیش یه پستی رو تو فیسبوکش دیده بودم که میگفت:"کاش آدما وقتی میرن، خاطراتشون رو هم با خودشون ببرن"عکس اون پستش رو هم یادمه.خیلی قشنگ میگه. من اون موقع ها بی توجه بودم.اما کاش بمونه. خاطرات، درس عبرتِ ماست. اینکه قدر آدما رو بدونیم. اینکه مراقب رفتار و کردار و گفتارمون باشیم.خاطرات، هویتِ ماست.مجازاتِ ماست.پاداشِ ماست.اینکه بعضی شبا تو خوابت بیان و نخوای از خواب پاشی. مثل همین دیشب.۸ جون ۲۰۲۲ + نوشته شده در چهارشنبه هجدهم خرداد ۱۴۰۱ ساعت 13:15 توسط پویا  |  عاشقانه ها...

حس خوبی ندارم...حس میکنم تنها هدفم این شده که چند سال دیگه دکترام رو تمومو کنم و بعدش گرین کارتم رو بگیرم..و این اصلا خوب نیست.. (هر چند که راه ساده ای هم نیست)...راستی، تا چند سال پیش تو فکر ازدواج کردن و بچه دار شدن بودم.به چه جراتی؟!الان حتی نمیدونم چرا باید با کسی دوست بشم! چه برسه به اضافاتِ دیگه.آدم اگه به یه جمع بندی از هدف زندگی نرسه، چطور میتونه بچه دار بشه؟!۳۰ سالگیم هم در حال تموم شدنه...Still thinking18 جون 2022 + نوشته شده در شنبه بیست و هشتم خرداد ۱۴۰۱ ساعت 10:21 توسط پویا  |  عاشقانه ها...

چند ماه پیش استادم بهِم گفته بود: "تابستون هستی دیگه؟" (اینجا برخلاف ایتالیا، تابستونا کلاس نیست. فقط اونایی که ریسرچ میکنن میرن دانشگاه)گفتم: "آره"گفت: "میخوایم بریم یه وورکشاپ تویِ جزایر هاوایی"...حالا چند روز دیگه قراره برسیم اونجا.خوبیه این وورکشاپ اینه که ربط به نجوم و بادهای خورشیدی داره..نشد به استادم بگم که چقدر خوشحالم که منو برگردوندی به خاطراتِ بچگیم..(تلفیقِ نجوم و کامپیوتر)۲۲ جون ۲۰۲۲ + نوشته شده در پنجشنبه دوم تیر ۱۴۰۱ ساعت 8:35 توسط پویا  |  عاشقانه ها...